శివాజీ దండోరా మూవీ రివ్యూ!

Dhandoraa Movie Review

Dhandoraa movie review : మనిషి చచ్చాక ఏముంటుంది? ఏదైనా బతికిసాధించాలి. కానీ ఇది మనిషిగా చచ్చాక ఓ మనసున్న మనిషి సాధించిన కథ. సామాజిక సృహ ఉన్న కథ. కులరక్కసితో పేట్రేగిపోతున్న నవ సమాజాన్ని తట్టిలేపే కథ ‘దండోరా’. కులం కుంపట్లతో కళ్లు మూసుకుపోయి పేట్రేగిన ఓ పెద్దాయన.. కన్నుమూసిన తరువాత జరిగే కథే ఈ దండోరా. బలగం సినిమా పిండప్రదానం చుట్టూ నడిచే కథ అయితే ఈ ‘దండోరా’ దహన సంస్కారం చుట్టూ నడిచే కథ. ఓ వ్యక్తి చనిపోయిన తరువాత ఊరిలో దహన సంస్కారం చేయకుండా ఆ ఊరి కుల సంఘం అడ్డుకుంటుంది. ఆ కులం కుంపట్లను దాటి మరెవ్వరికీ ఇలాంటి పరిస్థితి రాకుండా పరిష్కారం ఏంటనేది ‘దండోరా’లో చూపించారు. నిజానికి ఇది దండోరా కాదు.. అంతిమ యాత్ర. ఈ సినిమాకి ఇదే టైటిల్ పెట్టాలని అనుకున్నారట. కానీ చివరి నిమిషంలో ‘దండోరా’గామార్చారు.

సిటీలలో అయితే వైకుంఠధామాలు, మహాప్రస్థానాలు ఉంటాయి. ఎక్కడ ఎవరు చనిపోయినా కూడా కులాలతో సంబంధం లేకుండా అంత్యక్రియలు చేస్తుంటారు. కానీ ఊళ్లల్లో అలా కాదు. మాల, మాదిగ, రెడ్డి, కాపు, చౌదరి ఇలా కులాల వారీగా స్మశానాలు ఉంటాయి. వాళ్ల కులపోళ్లు ఎవరైనా చస్తే.. ఆ కుల స్మశానాల్లోనే తగలబెడతారు. ఊరి చివరన ఉండే మాల, మాదిగలకైతే మరీ దారుణం.. ఎన్నేళ్లు అయినా ఎన్నితరాలు మారినా కూడా.. వాళ్లకి కేటాయించిన ఆ కొద్దిపాటి స్థలంలో పూడుస్తుంటారు. కొన్నిసార్లు శవాన్ని పూడ్చడానికి తవ్వుతుంటే ఇంకోశవం బయటపడే దారుణమైన పరిస్థితి.

ఇదొక్కటే కాదు.. మాల, మాదిగల ఇల్లు ఊరికి చివరన పెట్టారు కాబట్టి.. వాళ్లలో ఎవరైనా చనిపోతే ఊరి పొలిమేరల్లో నుంచే స్మశానానికి తీసుకుని వెళ్లాలి తప్పితే… ఊరి మధ్యలో నుంచి వెళ్లనివ్వరు. అదే అగ్రకులానికి సంబంధించిన వాళ్లెవ్వరైనా చనిపోతే.. ఊరిలో నుంచే తీసుకుని వెళ్తారు. ఇప్పటికీ అలాంటి దారుణమైన పరిస్థితి చాలాచోట్ల కనిపిస్తున్నాయి. ఇలాంటి ఎన్నో ఘటనల్ని ప్రత్యక్షంగా చూసి ప్రేరణ పొంది.. సమాజంలో ఎంతోకొంత మార్పురావాలనే ఉద్దేశంతో దర్శకుడు మురళీకాంత్ ఈ కథతో గట్టిగా ‘దండోరా’ వేసే ప్రయత్నం చేశారు. కులం గోడల్ని బద్దలు కొట్టడానికి ‘దండోరా’ వేశారు.

ఊరి పొలిమేరల్లో నుంచి ఓ నలుగురు వ్యక్తులు, ఓ ముసలి అవ్వ శవాన్ని స్మశానంలోకి మోసుకుంటూ అలిసిపోయే ఫస్ట్ సీన్‌తోనే దండోరా కథలోకి తీసుకుని వెళ్లాడు దర్శకుడు మురళీకాంత్. అగ్రవర్ణానికి చెందిన శివాజీ (శివాజీ) చనిపోవడంతో దహన సంస్కారాలు ఆ ఊరిలో చేయడానికి ఒప్పుకోరు వాళ్ల కులపెద్దలు. ‘చావు అనేది మనిషికి ఇచ్చే ఆఖరి మర్యాద’.. శివాజీకి ఆ ఆఖరి మర్యాద దక్కించడం కోసం అతని కొడుకు విష్ణు (నందు), ప్రెసిడెంట్ సాబ్ (నవదీప్) కూతురు సుజాత (మనికా చిక్కాల) ఎలాంటి సాహసం చేశారు? ఆ ఊరి కుల రక్కసికి రవి (రవికృష్ణ) ఎలా బలైపోయాడు? వేశ్య శ్రీలత (బిందుమాధవి).. శివాజీలో తీసుకొచ్చిన మార్పు ఎలాంటి పరిస్థితులకు దారితీసింది అనేదే ‘దండోరా’ అసలు కథ.

దేశ రాజకీయాలనైనా ఢీ కొట్టవచ్చేమో కానీ.. ఊళ్లో జరిగే కుల రాజకీయాలు చాలా డేంజర్. రాత్రికి రాత్రే లెక్కలు మారిపోతుంటాయి. దేశ రాజకీయాలే కుల, మతాలతో ముడిపడి ఉన్నప్పుడు గ్రామ స్థాయిలో కుల ప్రభావం, కుల వివక్ష పెచ్చుమీరి.. పరువుహత్యలకు దారితీస్తూనే ఉన్నాయి. అలా తన ఊరిలో తన వల్ల జరిగిన పరువు హత్య వల్ల శివాజీ ఏం కోల్పోయాడు? అనే కోర్ పాయింట్‌ని చాలా ఎమోషనల్‌గా చూపించారు.

‘మన చావు పుట్టుకలన్నీ ఆ ఊరిబయట రాసిండ్రా దేవుడూ’.. అనే లోతైన మాటతో మొదలైన ‘దండోరా’ కథ చాలా సహజంగా సాగుతుంది. స్క్రీన్ ప్లే గతం, వర్తమానాలను గుర్తు చేస్తూ గమ్మత్తుగా ఉంటుంది. 2004 ఉమ్మడి ఆంధ్రప్రదేశ్‌లోకి మెదక్‌లో కథని మొదలుపెట్టి.. 2019‌ వరకూ ఆ ఊరిలో జరిగిన కులవ్యవస్థను కళ్లకి కట్టారు. ప్రేమ, కులజాడ్యం నేపథ్యంలో దర్శకుడు సింపుల్ లైన్‌ని రాసుకుని.. దాన్ని వివిధ పాత్రలతో డెవలప్ చేసిన తీరు బావుంది. తెరపై కనిపించే ప్రతి పాత్రకి మంచి స్కోప్ లభించింది. మెయిల్ లీడ్స్‌తో పాటు.. చిన్న చిన్న పాత్రలకు కూడా కథలోని కోర్ ఎమోషన్‌ని లింక్ చేశారు. ప్రతి పాత్రకి ప్రాధాన్యత ఉండటం.. ఆ పాత్రకి చనిపోయిన శివాజీ పాత్రకి లింక్ చేయడం చాలా బ్యాలెన్స్డ్‌గా అనిపిస్తుంది.

‘నటీనటులు ఆయా పాత్రల్లో జీవిస్తూ కనిపించిన ప్రతి సినిమా మంచి సినిమా అనిపించుకుంటుంది’ అనే మాటని మరోసారి నిజం చేసింది దండోరా. ఎందుకంటే ఈ సినిమాలో కనిపించే ప్రతి పాత్ర.. కథను ముందుకు నడిపించేదిగానే ఉంటుంది. శివాజీ, నవదీప్, నందు, రవికృష్ణ, బిందుమాధవి, మౌనికా రెడ్డి, మనికా చిక్కాల, రాధ్య, అదితి భావరాజు ఇలా ప్రతి పాత్ర కథని భుజానవేసుకుని మోసిన పాత్రలుగానే కనిపిస్తాయి.

ఈ సినిమాలో శివాజీ పాత్ర.. ‘కోర్ట్’లో మంగపతి పాత్రకి 2.0 అనేట్టుగా ఉంటుంది ఫస్టాఫ్‌లో. నిజానికి కోర్ట్ సినిమాకంటే ముందే ఈ సినిమాని ఒప్పుకున్నారు శివాజీ. దండోరా ముందు వచ్చి ఉంటే కోర్ట్ సినిమాలో మంగపతి పాత్ర అంతలా పండేది కాదేమో. ఈ సినిమాలో ‘శివాజీ’ పాత్రకి అంత స్కోప్ ఉంది మరి. మా ఇంటి ఆడబిడ్డ కావాల్సి వస్తుంద్రా కొడకల్లారా అన్నప్పుడు మంగపతే గుర్తొస్తాడు. పొలంగట్లలో మన కులం కానీ వాడు మన బిడ్డతో మాట్లాడతున్నాడేంట్రా అని అతన్ని వెంటపడి తరిమితిరిమి కొట్టే సీన్‌లో భయపెట్టాడు.

ఇక ఆ కోర్ట్ సీన్‌తో అయితే సినిమాని నిలబెట్టేశాడు. ఏమయ్యా.. మూడేళ్లు పట్టిందా నీ తప్పు నువ్వు తెలుసుకోవడానికీ అని జడ్జీ అడిగినప్పుడు.. ‘కల్లు మత్తు కాదు కదా సార్.. రాత్రి దిగింది పొద్దుగాల దిగినీకీ. కులం మత్తుసార్.. టైమ్ పట్టింది’ అనే మాట ఆలోచనలో పడేస్తుంది. ఆ డైలాగ్‌తోనే కథ టర్న్ తీసుకుంటుంది. అప్పటి వరకూ కూడా.. కథ ఏదో వెళ్తుందిలే అని కొన్నిచోట్ల.. ఏముందిలే అని మరికొన్ని చోట్ల అనిపిస్తుంటుంది. కానీ.. ఎప్పుడైతే శివాజీలో మార్పు వచ్చిందో.. అప్పటి నుంచి కథ వేగం పుంజుకుంటుంది. కొన్నిచోట్ల శివాజీని చూస్తే.. ఇతనిలో నిజంగానే మంగపతి ఉన్నాడ్రోయ్ అన్నంతగా జీవించేశాడు.

ఇక వేశ్యగా నటించిన బిందుమాధవితో సీన్లలో చాలా ఇన్ డెప్త్ ఉంటుంది. ఏదో సాదాసీదాగా సాగిపోయే డ్రామా కాదు.. అక్కడేదో మ్యాజిక్ జరుగుతుంది అనేట్టుగా ఉంటాయి వాళ్ల హావభావాలు. ఒక వేశ్యను ఇంత పవిత్రంగా చూపించవచ్చా అనిపిస్తుంది బిందు మాధవి పోషించిన లత పాత్ర. ఆమె డైలాగ్ డెలివరీలో కాస్త నత్తి ఉండటం కూడా డిఫరెంట్‌గా అనిపిస్తుంది. వేశ్య పాత్ర అంటే ఎక్స్ పోజింగ్ చేయడం.. డబుల్ మీనింగ్ డైలాగ్‌లు చెప్పడం లాంటివి చాలా రొటీన్‌గా కనిపిస్తుంటాయి. కానీ బిందుమాధవి వేశ్య పాత్ర పైటను సరిచేసుకునే పాత్రే కానీ.. పైటని పక్కకి జరిపే పాత్ర కాదని చాలా నిఖార్సుగా చూపించారు.

ప్రెసిడెంట్ సాబ్ నవదీప్.. పట్టుపంచె కట్టుకుని, కళ్లకి కూలింగ్ క్లాస్‌లు పెట్టుకుని బుల్లెట్‌పై డడ్.. డడ్.. డడ్ అని శబ్ధం చేసుకుంటూ వెళ్తుంటే.. ఆ ఊరి అగ్రకులం వాళ్లు పంచాయితీ చెట్టుదగ్గర కూర్చుని.. ఈ నాకొడుకులు అస్సలు ఆగడం లేదు.. ఎవడ్నీ లెక్కచేయట్లేదు అని అనుకుంటారు. ప్రెసిడెంట్ సాబ్ వాళ్లని దాటుకుని అలా వెళ్లేసరికి అతని బుల్లెట్ నెంబర్ ప్లేట్ వెనుక ‘జై భీమ్’ అని రాసి ఉంటుంది. ఈ సీన్ రియాలిటీకి ఎంత దగ్గరగా ఉందంటే.. ఊళ్లలో ఎవరైనా కులం తక్కువ వాళ్లు మంచిగా డ్రెస్ వేసుకుని వెళ్తుంటే.. వీడికి మామూలు పొగరు లేదుగా.. ఆగట్లేదు అని అగ్రకులం వాళ్లు నోటికి పనిచెప్తుంటారు. ఆ రియల్ ఇన్సిడెంట్‌ని మక్కికి మక్కీ భలే దింపేశాడు దర్శకుడు. కులం తక్కువవాళ్లకి ఉంటే చదువైనా ఉండాలి.. లేదంటే చేతిలో పదవైనా ఉండాలి.. ఈ మాటని చిన్నతనం నుంచి ప్రెసిడెంట్ సాబ్ నవదీప్‌లో నాటుకుపోవడం.. ఆ ఊరికే ప్రెసిడెంట్ కావడం.. కథలో అతని పాత్రని రివీల్ చేసి విధానం. చివర్లో ఆ పాత్రకి ఇచ్చిన ముగింపు చాలా సర్ ప్రైజింగ్‌గా ఉంటుంది.

ప్రెసిడెంట్‌గా సాబ్‌గా నవదీప్ అద్దరగొట్టాడు. ఆ పాత్రకి పర్ఫెక్ట్‌గా సూట్ అయ్యాడు. తన కోసం ఓ మంచి పాత్ర రాస్తే.. చేయడానికే కాదు.. చింపిఆరేయడానికీ తాను సిద్ధం అనేంతగా గొప్పగా చేశాడు ప్రెసిడెంట్ సాబ్ నవదీప్. ఏదో సినిమాలో పాత్ర అన్నట్టుగా కాకుండా.. నవదీప్‌కి రాసిన డైలాగ్‌లు, వాటిని పలికించిన విధానం.. ఆయన రియాలిటీకి చాలా దగ్గరగా అనిపిస్తుంది.

బిగ్ బాస్ రవికృష్ణ ‘దండోరా’కి మరో మెయిన్ లీడ్. కథని మలుపుతిప్పే పాత్ర ఇది. ‘‘ఎంత చదువుకున్నా.. ఎంత ఆస్తి ఉన్నా.. వాడ్ని చూసే కొలమానం కులమే’’ అన్నది మాటే కాదు.. అదే నిజం అని నలిగిపోయే పాత్రలో జీవించేశాడు రవికృష్ణ. ఆస్తి ఉన్నా.. అందం ఉన్నా.. చదువు ఉన్నా.. కులరక్కసి కాటుకి బలకావాల్సిందేనని ఈ పాత్ర ద్వారా చూపించారు దర్శకుడు.

హీరో నందు.. శివాజీ కొడుకుగా దండోరాలో కీ రోల్ పోషించారు. ఆయన చాలా సినిమాల్లో నటిస్తున్నారు కానీ.. గుర్తింపు రావడం లేదు. కానీ ఈ సినిమా తరువాత నందు కోసం మాట్లాడుకుంటారు. సీరియస్ సిచ్యువేషన్స్‌లో కూడా.. తన హావభావాలతో నవ్వులు వచ్చేట్టు చేశాడు. ఇక ఎమోషనల్ సీన్లలో అయితే ఏడిపించేశాడు. చాలా మెచ్యూర్డ్ పెర్ఫామెన్స్ ఇచ్చాడు నందు.

దండోరా సినిమాలో పాత్రల్ని ఎంత బలంగా రాసుకున్నాడో.. ఇందులోని సంభాషణలు అంతే బలంగా ఉన్నాయి. ఒక్కోమాటా తూటాలా దిగింది. ఏదో ప్రాస కోసమో.. పంచ్ కోసమే అన్నట్టుగా కాకుండా.. కథ నడిపిస్తున్న మరో మెయిన్ లీడ్ ఈ సంభాషణలే అన్నంత గొప్పగా మాటలు రాశారు.

చావునుంచైనా తప్పించుకోవచ్చు కానీ.. కులం నుంచి తప్పించుకోలేం.
మన చావు పుట్టుకలన్నీ ఆ ఊరిబయట రాసిండ్రా దేవుడూ
ఇటు పెళ్లి దగ్గర.. లేకపోతే చావు దగ్గర.. ఈ రెండింటి దగ్గరే కదా.. ఈ కులపోళ్ల ఆటలు సాగేదీ.
చావు అనేది మనిషికి ఇచ్చే ఆఖరి మర్యాద.. అది మర్యాదగానే జరగాలి.
చేసే పనినిబట్టి కులం అన్నప్పుడు.. పని మారితే కులం కూడా మారాలిగా??
కులం కానోడ్ని కావాలనుకుంటే తరాలు మాట్లాడుకుంటాయ్..
ఎంత చదువుకున్నా ఎంత ఆస్తి ఉన్నా వాడ్ని చూసే కొలమానం కులమే

ఇలాంటి ఎమోషనల్ డెప్త్ ఉన్న డైలాగ్‌లు దండారాలో చాలానే ఉన్నాయి. తెలంగాణ గ్రామీణ నేపథ్యంలో చావు పుట్టకలను గొప్పగా చూపిస్తూ.. కులతత్వాన్ని ఎండగట్టారు. ఇలాంటి కాన్సెప్ట్ బేస్డ్ చిత్రాలు చెప్పుకోవడానికి బాగానే ఉన్నాయని అంటారు కానీ.. కమర్షియల్ లెక్కల్లో మాత్రం.. డబ్బులొస్తాయా రావా అని నిర్మాతలు ఆలోచనలో పడతారు. కానీ దండోరా చిత్ర నిర్మాత రవీంద్ర బెనర్జీ ముప్పానేని కథని నమ్మారు. ఆయన నమ్మకం వమ్ము అయితే కాలేదు. పరిమితమైన బడ్జెట్‌లోనే సినిమాని చాలా రిచ్‌గా తీశారు. ఫస్టాఫ్ కాస్త పల్టీ కొట్టినట్టుగానే కనిపించినా.. ప్రీ ఇంటర్వెల్ సీన్ నుంచి ‘దండోరా’ సినిమా నిలబడింది.

టెక్నికల్‌గా మార్క్ కే రాబిన్ మ్యూజిక్ ప్లస్ అయ్యింది. శివాజీ వచ్చే సీన్‌లలో భయపెట్టాడు. మంగపతిని గుర్తు చేశాడు. ఇక ఎమోషనల్ సీన్‌లను కూడా తన నేపథ్య సంగీతంతో బాగా ఎలివేట్ చేశారు. వెంకట్ ఆర్ శాఖమూరి కెమెరా వర్క్ బావుంది. ఇలాంటి రూటెడ్ కథలు రియల్ లొకేషన్‌లలో చిత్రీకరిస్తేనే డెప్త్‌ని క్యారీ చేయొచ్చు. రియల్ లొకేషన్‌లో షూట్ అంటే ఎన్నో వ్యయప్రయాసలు ఉంటాయి. వాటన్నింటినీ బ్యాలెన్స్ చేసి మంచి ఔట్ పుట్ అందించారు.

Follow us