National Mango Day: పండ్లలో రారాజుగా మనం పిలుచుకునే మామిడి అద్భుతమైన పండు. ఈ రోజు (జూలై 22) మామిడి పండు (National Mango Day) రోజు. ఈ రోజున రుచి, లక్షణాలతో ప్రజల హృదయాలను శాసించే మామిడి చరిత్ర ఏమిటో తెలుసుకుందాం. ఇది ఎక్కడ ఉద్భవించింది. కాలక్రమేణా దాని వివిధ రకాలు ఎలా వచ్చాయి. మామిడికి ఆ పేరు ఎలా వచ్చిందో కూడా తెలుసుకుందాం.
భారతీయ వ్యవసాయంలో మామిడి అత్యంత ముఖ్యమైన, ఇష్టమైన పండు. ఇది శతాబ్దాలుగా ప్రజల మొదటి ఎంపికగా మిగిలిపోయింది. నేటికీ దాని పేరు వింటేనే నోటిలో నీళ్లు వస్తాయి. మామిడిలో రకాలు కూడా ఉన్నాయి. అయితే భారతీయుల హృదయాలను శాసించే మామిడిపండు భారతదేశానికి చెందినదా కాదా అని ఎప్పుడైనా ఆలోచించారా? నేటి కథనంలో మామిడి చరిత్ర ఏమిటో..? దాని ఉత్పత్తి ఎక్కడ నుండి ప్రారంభమైందో తెలుసుకుందాం.
‘మామిడి’ చరిత్ర ఏమిటి..?
సమాచారం ప్రకారం.. వేల సంవత్సరాల క్రితం మామిడి ఈశాన్య భారతదేశం మయన్మార్, బంగ్లాదేశ్లో ఉత్పత్తి చేయబడి అక్కడ నుండి దక్షిణ భారతదేశానికి వచ్చింది. మామిడికి పెట్టిన మొదటి పేరు ‘అమ్రా-ఫాల్’. ప్రారంభ వేద సాహిత్యంలో దీనిని ‘రసాల’, ‘సహకార’ అని కూడా పిలుస్తారు. ఇది బృహదారణ్యక ఉపనిషత్తు, పురాణాలలో కూడా ప్రస్తావించబడింది. ఇందులో మామిడి చెట్లను నరికివేయడాన్ని ఖండించారు. అదే సమయంలో దక్షిణ భారతదేశానికి చేరుకున్నప్పుడు ఈ పండు పేరు తమిళంలోకి ‘ఆమ్-కే’గా అనువదించబడింది. ఇది క్రమంగా వ్యావహారిక భాషలో ‘మమ్కే’గా మారింది. తర్వాత మలయాళీలు దానిని ‘మంగ’గా మార్చుకున్నారు. కేరళకు చేరుకోగానే పోర్చుగీసు వారు ఆ పండ్ల పట్ల ఆకర్షితులై మామిడికాయ రూపంలో ప్రపంచానికి పరిచయం చేశారు.
సింహాసనం, మామిడి మధ్య సంబంధం
ప్రాచీన భారతదేశంలో పాలకులు ప్రముఖ వ్యక్తులకు బిరుదులను ఇవ్వడానికి మామిడి రకాల పేర్లను ఉపయోగించారు. వైశాలి ప్రసిద్ధ వేశ్య, ఆమ్ర పాలి అనే పేరు. మామిడి చెట్టు ప్రేమ దేవుడైన మన్మథతో కూడా సంబంధం కలిగి ఉంది. దాని పువ్వులను హిందూ నంద రాజులు దేవుని బాణాలుగా భావించారు. అలెగ్జాండర్ నందా పాలనలో భారతదేశానికి వచ్చి పోరస్తో పోరాడాడు. ఇది ఇప్పటికీ చరిత్రలో ప్రపంచంలో చాలా ప్రసిద్ధి చెందింది. దీని తరువాత అతను గ్రీస్ కు తిరిగి రావడం ప్రారంభించినప్పుడు అతను తనతో పాటు వివిధ రకాల రుచికరమైన పండ్లను తీసుకున్నాడు.
Also Read: North Korea Vs South Korea : మిస్సైళ్లతో విరుచుకుపడిన ఉత్తర కొరియా.. దక్షిణ కొరియా వార్నింగ్
మామిడి, బుద్ధుడి మధ్య సంబంధం
కాలం మారినా మామిడిపండుపై ప్రేమ, గౌరవం తగ్గలేదు. గౌతమ బుద్ధుని కాలంలో మామిడి మరింత ప్రజాదరణ పొందింది. బౌద్ధమతం పెరుగుదలతో మామిడి ఈ మతం అనుచరులలో విశ్వాసం, శ్రేయస్సును సూచిస్తుంది. బౌద్ధ పాలకులు మామిడి పండ్లను బహుమతిగా మార్చుకోవడం ప్రారంభించారు. అంతే కాదు మామిడి పండ్లను దౌత్యం కోసం కూడా ఉపయోగించారు. ఈ కాలంలో బౌద్ధ సన్యాసులు ఎక్కడికి వెళ్లినా మామిడి పండ్లను తమతో పాటు తీసుకువెళ్లారు. దీని వలన ఈ పండు ప్రజలలో విపరీతంగా ప్రాచుర్యం పొందింది.
మామిడి శ్రేయస్సుకు చిహ్నంగా మారింది
ప్రాచీన భారతదేశపు తొలి రచయిత, ప్రయాణికులు మెగస్తనీస్, హ్యుయెన్ త్సాంగ్, ప్రాచీన భారతీయ రాజులు, ముఖ్యంగా మౌర్యులు మామిడిని శ్రేయస్సుకు చిహ్నంగా భావించారు. రోడ్లు, రహదారుల వెంట మామిడి చెట్లను నాటడం గురించి రాశారు. ఇది కాకుండా, పండు అద్భుతమైన రుచి గురించి కూడా వ్రాసారు. ఇది భారతదేశం వెలుపల మామిడిని బాగా ప్రాచుర్యం పొందింది. ముండా గిరిజనులు, స్వామి చక్రధర్ యొక్క దత్తరాయ్ శాఖ కూడా ఈ పండును ప్రాచీన భారతదేశంలోని ప్రజలకు తీసుకెళ్లడంలో ముఖ్యమైన పాత్ర పోషించింది. మామిడి పండుగను అహ్మదాబాద్, లక్నో, అలహాబాద్, ఢిల్లీ, గోవాలలో జరుపుకుంటారు. దీని కారణంగా ఇది సాంస్కృతిక వారసత్వంగా కూడా గుర్తించబడింది.